લેખક અને વાંચક, વક્તા અને શ્રોતા, મારી અને તમારી,
એક મુલાકાત રજુ કરું છું, મારા શબ્દો માં એક રચના રજુ કરું છું.
પસંદ આવે એવું જરૂરી નથી, પણ FRIENDSHIP-DAY ના નિમિત્તે,
મારી એક ભેટ આને હું ગણું છું.

લોકો કહે મને, શું કવિતા લખો છો તમે,
મેં કીધું, જીવન મારું સમાન ડાયરી છે,
જેમાંથી રોજ એક પાનું રજુ કરું છું તમને.

લોકો કહે, કેવી રીતે લખો છો તમે?
મેં કીધું જેવી રીતે જીવો છો તમેન.

અમે તો સાદું જીવન જીવ્યે છે એંમ કીધું મને,
સીધો સાદો માનવી છું, મહેરબાની કરી “કવિ” ના ગણો મને.

ગર્વ થતો હશે એંમને, જે તમારાથી છે,
ના ફક્ર થાય છે મને, મારું નામ એમના થકી છે એટલે.

મિત્ર બનીએ તો ગમશે કે શિષ્ય અમારે બનવું પડશે?
મૈ કીધું, શિષ્ય બનશો તો અનુકરણ જ કરવું પડશે,
પણ જો મિત્ર બનશો તો, રોજ એક નવું જીવન જીવવું પડશે.

આવો જોવાને વરસાદ, હું તરસી ગયો,
કોણ જાણે આજે, એં મન મુકીને વરસી રહ્યો,
જૂની યાદો ને તાજા કરી માણવા,
આજે હું પલળવા ફરી નીકળી પડ્યો,

ડામર જાણે વરસાદ ના વહેણ માં તર્યો,
દુઃખી ના એના તૂટવાથી રડ્યો,
કોણ જાણે કાલ ફરી મળે કે ના મળે,
લોકો ની ચિંતા છોડી આજે પોતાના માટે જીવી ગયો.

ધૂળ માટી ને જાણે જવાનો વખત થઇ ગયો,
જૂની વસ્તુ ને નવી બનવાનો મોકો મળી ગયો.
તમે શું કામ મન ને ઉદાસ કરો છો મિત્રો,
તમારે પણ પલળવાનો સમય થઇ ગયો છે.

આજ નો વરસાદ મારા માટે બે બોલ બની ગયો,
પ્રેમી પંખીડા માટે એં, રંગીન માહોલ થયો,
બોલ છોડી હું માહોલ ને માળવા મચી ગયો,
ફરી પાછો આજે હું પલળવા નીકળી પડ્યો,

છત્રી રેનકોટ છોડી, પહેરેલા કપડે નીકળી પડો,
કોઈને તને જોવાનો સમય નથી, લોકોની ચિંતા છોડી,
પોતાના ના માટે બસ બે ઘડી જીવી લો,
મળ્યો છે મોકો તો મન થી આજે પલળીલો…….