પ્રાર્થના

એક વાર મળ્યા મને ભગવાન, કીધું બોલ કોણ છે મહાન?
મારા સિવાય છે ધ્યાન, બીજું કોઈ નામ.

હું થોડો મૂંઝાયો, ગભરાયો, અને કીધું હા ભગવાન,
છે એક નામ, નથી એટલું મોટું પણ છે એટલું જ મહાન.
હું નથી હનુમાન પણ એ છે મારો રામ,
હું નથી સુદામા પણ એ છે મારો શ્યામ.
ભઈબંધ છે અનુ નામ, મલસો જો તમે એને
તમે પણ ગાતા થઇ જસો એના ગુણગાન.

અકળાઈ ને બોલ્યા ભગવાન, શું ભવિષ્યનું છે એને જ્ઞાન,
સુખ અને સંપત્તિ આપે છે? રાત ને દિવસ બનાવે છે?
દુખ ને દૂર કરવાની ક્ષમતા ધરાવે છે એ નામ, જેનું તને છે ગુમાન.

ભગવાન, ભવિષ્યના જ્ઞાન માટે તો તમારા શિષ્યો છે મહાન,
સુખ છે મારો મિત્ર, સંપત્તિ છે મારી મિત્રતા,
રાત માં અમે એમ ફરતા જાણે ફરતા હોઈએ દિવસમાં,
રહી વાત દૂખ ની, જે તમને પામી ને પણ છે તમને ખોવાના દુઃખમાં
અમે તો મળિયા જ ત્યારે, જયારે અમે હતા ખોવાયેલા દુઃખમાં.

મારા ઘરે હોટેલ જેવું ભોજન નથી બનતું ,
પકવાન મિઠાઈ પણ કોઈક જ વાર બને છે ,
છતા હે ! પ્રભુ તારો ખુબ ખુબ આભાર કે ,
મને પેટ ભરી ને ભોજન તો મળે છે ,
દુનિયા માં કેટલાયે લોકોને પેટની આગ સાથેજ
સુવાનો વારો આવે છે . માટે હે ! પ્રભુ તારો ખરા દિલ થી
ફરી વાર ખુબ ખુબ આભાર …….

મનને બે ઘડી શાંત કરવાનું અને ભગવાનને બે ઘડી યાદ કરવાનું સ્થળ એટલે દેવસ્થાન

જિંદગીનો આખો પોગ્રામ આગાઉ થી જ સેટ થઇ ગયો છે અપને તો ફક્ત આપણું બેસ્ટ પર્ફોમન્સ આપવાનું હોય છે

ભાઈશ્રી/બહેનશ્રી,
હું ભગવાન –
આજે તમને બે શબ્દો લખવા માંગું છું. ધ્યાનથી વાંચજો. આજે તમારી જિંદગીના બધા જ પ્રશ્નોનું નિરાકરણ કરી શકાય તેવો રસ્તો તમને બતાવવાનો છું. એટલું યાદ રાખજો મારે તમારી મદદથી કોઈ પણ જગ્યાએ જરૂર પડવાની નથી. હું તમારી પાસે સીધો આવવાનો પણ નથી. તમારે ફક્ત નીચેના મુદ્દાઓ યાદ રાખવાના છે અને એ મુજબ પાલન કરવાનો પ્રયત્ન કરવાનો છે :

[1] જિંદગી તરફથી એવી કોઈ સમસ્યા ઊભી થાય કે જે તમારાથી હલ ન થઈ શકે તો એને મારા નામની પ્રાર્થનાના પોસ્ટબૉક્સમાં મૂકી દેવી. એના ઉપર – ભગવાનને માટે – એવું અવશ્ય લખવું. એક વખત આ બૉક્સમાં સમસ્યા મૂક્યા પછી વારંવાર એને બહાર કાઢીને તપાસ્યા ન કરવું. એનું નિરાકરણ ચોક્કસ થશે, પણ હા ! મારા સમયે, તમારા સમયે નહીં !

[2] તમે ધંધાની કોઈ આફતમાં ઘેરાઈ જાવ તો મૂંઝવણ ન અનુભવશો. ફકત એવા માણસોને યાદ કરજો કે જેની પાસે ધંધો જ નથી.

[3] ટ્રાફિકમાં ક્યારેય પણ ફસાવ તો અધીરા ન થશો, એવા લોકોને યાદ કરજો કે જેને માટે કાર ચલાવવી એ એક પરીકથાની વસ્તુ જેવું હોય.

[4] તમારા શેઠ કે સાહેબ તમને ક્યારેક ખિજાય તો એવા માણસોનો વિચાર કરજો કે જેમના નસીબમાં કામ કે નોકરીમાં કામ કે નોકરી લખાયા જ ન હોય. જે સાવ બેકાર હોય.

[5] તમારો એકાદ રવિવાર કે રજા ખરાબ જાય તો દુ:ખી થવાને બદલે એવા લોકોનું સ્મરણ કરી લેજો કે જેને કુટુંબનું પેટ ભરવા માટે રોજેરોજ કપરી મજૂરી કરવી પડતી હોય. જેનો એક પણ રવિવાર રજાનો દિવસ જ ન હોય.

[6] ક્યારેક વાહન વગર ચાલવાનું થાય તો અફસોસના બદલે બંને પગે જેને પૅરાલિસિસ કે લકવો થયો હોય તેવી વ્યક્તિને યાદ કરજો. એમને એકાદ ડગલું પણ ચાલવા મળે તો એ લોકો કેટલો આનંદ પામે એનો વિચાર કરજો.

[7] તમારી જિંદગીએ તમને શું આપ્યું છે એવો વિચાર કદીકેય આવે તો એવા લોકોને યાદ કરજો જે તમારા જેટલી ઉંમરે પહોંચ્યા જ ન હોય. એ પહેલાં જ જેને મૃત્યુ આંબી ગયું હોય.

[8] કોઈ તમારી સાથે ખૂબ જ ખરાબ વર્તન કરે, તમારું અપમાન કરે, તમને નુકશાન પહોંચાડે તોપણ ખુશ એ વાતથી થજો કે તમે એ વ્યક્તિ નથી !

[9] કોઈ દિવસ અરીસામાં એકાદ સફેદ વાળ જોઈ જાવ તો કૅન્સરથી પીડાતાં નાનાં બાળકો કે નાની ઉંમરની વ્યક્તિઓને યાદ કરજો કે જે પોતાને વાળ હોય તેવી આશા રાખતાં હોય.
અને છેલ્લે….
હું તમારા પ્રશ્નોનું નિરાકરણ કરીશ જ, વિશ્વાસ રાખજો પણ ત્યાં સુધીમાં જો તમને આ બાબતો ગમી હોય તો તમારા મિત્રોને સગાંવહાલાંને મોકલજો અને એમનો દિવસ પણ સુધારજો અને એ લોકો પણ નિશ્ચિંત થઈ જાય તેવું કરજો.

નથી મળ્યું તેની હવે કોઈ ફરિયાદ નથી કરવી, હા, જે મળ્યું છે તે બદલ ભગવાનનો આભાર જરુર માનવો જોઈએ..

કોણ કહે છે કે જગત માં જગદીશ ની હસ્તી નથી,
હસ્તી નથી એ વાત મારા હૈયા માં ઠસતી નથી ,
ઠસતી નથી કારણ કે જીવન માં મસ્તી નથી ,
મસ્તી વિના ના માનવી ની કાયા પણ હસતી નથી,
હસતી નથી કાયા એ જીત નામ ભજતી નથી ,
ભજતી ના હોય તો કંઈ નહિ કોઈને જબરજસ્તી નથી.

હે પ્રભુ !
સંજોગો વિકટ હોય ત્યારે,
સુંદર રીતે જીવવું કેમ એ મને શીખવ.
બધી બાબતો અવળી પડતી હોય ત્યારે,
હાસ્ય અને આનંદ કેમ ન ગુમાવવા તે મને શીખવ.
પરિસ્થિતિ જયારે ગુસ્સો પ્રેરે તેવી હોય ત્યારે,
શાંતિ કેમ રાખવી તે મને શીખવ.
કામ અતિશય મુશ્કેલ લાગતું હોય ત્યારે,
ખંતથી તેમાં લાગ્યા કેમ રહેવું તે મને શીખવ.
કઠોર ટીકાઓ અને નિંદાઓનો વરસાદ વરસે ત્યારે,
તેમાંથી મારા ખપનું ગ્રહણ કેમ કરવું તે મને શીખવ.
પ્રલોભનો, પ્રસંશા, ખુશામતની વચ્ચે તટસ્થ કેમ રહેવું તે મને શીખવ.
ચારે બાજુથી મુશ્કેલીઓ ઘેરી વડે, શ્રદ્ધા ડગુમગુ થઇ જાય, નિરાશાની ગર્તામાં મન ડૂબી જાય ત્યારે,
ધેર્ય અને શાંતિથી તારી કૃપાની પ્રતીક્ષા કેમ કરવી તે મને શીખવ.

હે ઈશ્વર, તે બધા જ સંજોગો તેં મારા કલ્યાણ માટે જ સર્જયા છે તેવી મારી શ્રદ્ધા અખંડ રહો.

ઘણા વખત પહેલાની વાત છે. એક અતિ સુંદર ટાપુ પર બધી લાગણીઓ અને ગુણો સરસ મજાના ઘર બનાવીને રહેતા હતા. સુંદરતા, આનંદ , ઉદાસીનતા વગેરે એકબીજાની બાજુ-બાજુ મા રહેતા હતા. એ બધાથી દૂર સાવ છેવાડાના ઘરમા પ્રેમ રહેતો હતો.

એક દિવસ સવારે એક પરીએ આવીને બધા ટાપુવાસીઓને કહ્યુ કે તે દિવસે સાંજ સુધીમા ટાપુ ડૂબી જશે. બધીજ લાગણીઓને ગુણો એ પોતપોતાની હોડીઓ લઈને ટાપુ પરથી પ્રયાણ શરૂ કરી દીધુ. ફક્ત પ્રેમ શાંતિથી આંટા મારતો હતો. બધાને નવાઈ લાગી પણ સૌ પોતપોતાને રીતે ભાગવાની પેરવીમા હતા ત્યારે અત્યારે કોઈ પ્રેમની પંચાત કરવા ક્યા બેસે ? હકીકતમા પ્રેમને આ ટાપુ પર ખૂબ જ વ્હાલ હતુ. એ છેલ્લી ક્ષણ સુધી ટાપુની જોડે રહેવા માગતો હતો.

જેમજેમ સાંજ પડવા લાગી તેમતેમ ધીમે ધીમે ટાપુ પાણીમાં ડુબવા લાગ્યો. પ્રેમે ટાપુને ખૂબ વ્હાલ કર્યુ. એણે જમીનના કણક્ણને વ્હાલથી નવડાવી દીધા. આખો ટાપુ પ્રેમ પ્રેમ થઈ ગયો. પણ હવે ટાપુ પર પાણી વધવા લાગ્યુ. પાણી ઘૂટણ સુધી આવવા લાગ્યા એટલે પ્રેમને થયુ હવે ટાપુ છોડ્વાનો સમય થઈ ગયો છે. પણ પ્રેમ પાસે તો હોડી પણ નહોતી. મદદ માટે બૂમ કોને પાડવી ? બસ, તે જ વખતે ત્યાથી સમૃધ્ધિની હોડી નીકળી. પ્રેમે પૂછ્યુ કે,”બહેન ! તુ મને તારી હોડીમા લઈ જઈશ ? નહિતર હુ હમણા જ ડૂબી જઈશ” સમૃધ્ધિએ પોતાની હોડીમા એક નજર નાખીને કહ્યુ, ” માફ કરજે પ્રેમ ! મારી આખી હોડી સોના, ચાંદી તેમજ હીરાથી ભરેલી છે. એમા તારા માટે ક્યાય જગ્યા નથી!” આટલુ કહી એ ચાલી નીકળી.

એની પાછળ હોડી લઈ આવતી સુંદરતાને હાથ હલાવીને પ્રેમે જોરથી બૂમ પાડી કહ્યુ,” હે સુંદરતા! તુ મને તારી હોડીમા લઈ જઈશ ?” પોતાની જાત પર ને હોડી પર મગરુર સુંદરતાએ કહ્યુ ,”માફ કરજે પ્રેમ પણ તુ એટ્લો ભીનો છે કે મારી આ સુંદર હોડીને તુ બગાડી નાખીશ.મને મારી જાતને કે હોડીને ભીની કરવામા જરા પણ રસ નથી ” એમ કહી સુંદરતા પણ ચાલી ગઈ.

પાણી હવે કેડ સમાણુ થઈ ગયેલુ. ત્યાજ પ્રેમે ઉદાસીનતાને જતા જોઈ. પ્રેમે એને પણ કહ્યુ કે ” મને તારી સાથે લઈ લે. મને બચાવી લે..” પણ ઉદાસી જડ્સુ હતી. એણે કીધુ,” માફ કરી દે પ્રેમ! પણ હુ એટલી બધી ઉદાસ છુ કે તુ મને એકલી જ રહેવા દે.” એ પણ ત્યાથી જતી રહી. ત્યાથી પસાર થઈ રહેલ આનંદતો નાચ-ગાનમા એટલો તો મશગુલ હતો કે એણે તો પ્રેમ ને જોયો પણ નહી ને એનો અવાજ પણ સાંભળ્યો નહી.

પાણી હવે ગળા સુધી આવી ગયુ હતુ. પોતે હવે સદાને માટે ડૂબી જશે એવો પ્રેમને ધ્રાસ્કો પડ્યો. એ જોર થી રડવા લાગ્યો. ત્યાં જ એક ખૂબ પ્રેમાળ અવાજ આવ્યો ,”પ્રેમ! રડ નહી. ચાલ હુ તને મારી હોડીમા લઈ જઈશ.” પ્રેમે પાછળ વળી જોયુ તો એક વૃધ્ધ માણસ પાછળ હોડી લઈને ઉભો હતો એણે પ્રેમનો હાથ પકડીને પોતાની હોડી પર લઈ લીધો. પ્રેમ લગભગ ડૂબવાની તૈયારીમા જ હતો.

અચાનક ઉગરી જવાથી પ્રેમ થોડીવાર તો હતપ્રભ થઈ ગયો. એ કંઈ બોલી ના શક્યો. પેલા વૃધ્ધે તેને કિનારે ઉતારીને ચાલવા લગ્યો તોન પણ તે કઈ બોલી ના શક્યો. બસ મૂંગા મૂંગા એ વૃધ્ધનો આભાર માન્યો. અચાનક પ્રેમને યાદ આવ્યુ કે ડૂબી જવાની બીકમા ને બચી જવાની ખુશીમા પોતે પેલા વૃધ્ધનુ નામ પૂછવાનુ તો ભૂલી જ ગયો. તે આટલો નાનકડો શિષ્ટાચાર પણ દાખવી ના શક્યો એનો એને પારાવાર અફસોસ થવા લાગ્યો. તે દોડતો જ્ઞાનના ઘરે ગયો. ને એને બધી વાત કરી. જ્ઞાને પોતાની આંખો બંધ કરી. થોડીવારે આંખ ખોલીને જ્ઞાને કહ્યુ “તને બચાવનાર સમય હતો ! ”

પ્રેમે નવાઈ પામતા પૂછ્યુ, ” હેં જ્ઞાન ! જ્યારે કોઈ કરતા કોઈ મને મદદ કરવા તૈયાર નહોતુ ત્યારે ફક્ત સમયે જ મને કેમ મદદ કરી ?”

જ્ઞાને ગંભીરતાપૂર્વક અને સદીઓના અનુભવના નિચોડ જેવો જવાબ આપ્યો, ” કારણ કે ફક્ત સમય જ જાણે છે, સમજે છે અને સમજાવી શકે છે કે પ્રેમ કેટ્લો મહાન છે અને એનુ મહત્વ શુ છે

એક મંદિર ના દરવાજા પર સરસ લાઈન લખી હતી “પગરખા” ની સાથે – સાથે ખોટા “અભરખા” પણ અહી જ ઉતારજો….

માણસ નું ઝેર તો સર્પ કરતા પણ વધારે ઝેરીલું છે.
સર્પ તો અજાણતા અથવા બીક નો માર્યો ડસે છે.
પણ માણસ તો જાણી બુઝી ને અથવા વિશ્વાસ માં લઇ ને ડસે છે.
સર્પ ના દંશ થી બચવું એકવાર મુશ્કેલ નથી.
પણ માણસ ના દંશ થી બચવું ઘણું મુશ્કેલ છે.

હે ભગવાન એક વાર કળયુગમાં આવી તો જો….

ગોકુળમા ગાયો ખૂબ ચરાવી
રસ્તાની ગાયો હટાવી તો જો
અને પ્રાઈવેટ કંપનીમાં જોબ કરી તો જો….

ગોપીયોના ઘરમાથી દૂધ દહી ખૂબ ખાધા
ઇટાલિયન પિઝ્ઝા, પાણી પૂરી, પાવ ભાજી ખાઈ તો જો…

ગીલ્લી દંડા બહુ રમ્યા,
અત્યારે ભારત ની ટીમ મા સેલેક્ટ થઈ તો જો…

14 મા વરસે મામા કન્સને માર્યા,
કસાબ ને આંગળી અડાળી તો જો….

ચીર તો તે પૂર્યા દ્રોપડી ના,
મલ્લિકાને કપડા પહેરાવી તો જો…

ગુરુને ત્યા રહીને શિક્ષા લીધી,
આજ ની સ્કૂલો અને કોલેજોમાં ભણી તો જો….

હે ભગવાન એક વાર કળયુગમાં આવી તો જો….

આ જેણે પણ લખ્યું છે. તેને અમારો ધન્યવાદ!

કરેલું કર્મ નું ફળ અચૂક મળે છે. માટે દુઃખ આવે ત્યારે ભગવાન પાસે માફી નહીં સદબુધ્ધી અને સહન શક્તિ માંગો.

આપણે ભગવાન ને પામવાની કોશીસ કરીએ છીએ પણ જે કામ ભગવાન થી નથી થતું તે કામ એનું નામ લેવાથી થાય જાય છે જો આપણા માં પૂરી શ્રધ હોય તો.

હે પ્રભુ સંજોગો વિકટ હોય ત્યારે શ્રદ્ધા ડગું-મગું થઈ જાય નિરાશા ની ગર્તા માં મન ડૂબી જાય ત્યારે ધેર્ય અને શાંતિ થી કેમ માર્ગ કાઢવો તે મને શીખવાડો 

જ્યારે પણ ભગવાન પાસે કંઈ માગો તો દિમાગથી નહીં નસીબથી માગજો કારણ કે મેં દિમાગવાળાને નસીબવાળાને ત્યાં કામ કરતા જોયા છે

દરરોજ  ઈશ્વરની  પ્રાર્થના કરવાથી  અંત:કરણ  પવિત્ર  બને  છે, સ્વભાવમાં  પરિવર્તન  આવે  છે, હતાશા  નીકળી  જાય  છે,  મનને  શાંતિ  અને  તાજગી મળે  છે, દિલમાં  ઉમંગ  પ્રગટે  છે અને  જીવન  જીવવાની  પ્રેરણા  મળે  છે

પ્રાર્થના એટલે ઇશ્વરને પોતાનાં બનાવવાનો વશીકરણ મંત છે.